Η αισθητική απόλαυση θα πρέπει να είναι ο στόχος για την καλλιέργεια της φιλαναγνωσίας στα παιδιά. Αυτό θα αποτελέσει το κίνητρο στον εκπαιδευτικό για να κεντρίσει το ενδιαφέρον του παιδιού για διάβασμα.
Στο βιβλίο του «σαν ένα μυθιστόρημα», ο Ντάνιελ Πενάκ ξεκινάει με αυτό: το ρήμα διάβάζω δεν παίρνει προστακτική. Την αποστροφή του αυτή τη συμμερίζεται με μερικά άλλα: το ρήμα αγαπώ , το ρήμα ονειρεύομαι..Μπορείτε, φυσικά, να δοκιμάσετε:
Διάβασε! Ονειρέψου! Αγαπησέ με!
Αν ψάχνουμε τον καλύτερο τρόπο για να μισήσουν τα παιδιά το διάβασμα, δεν έχουμε παρά να τα υποχρεώσουμε να διαβάσουν λογοτεχνικά βιβλία και μετά να κάνουν διάφορες δραστηριότητες που μοιάζουν με σχολικές ασκήσεις. Στην περίπτωση αυτή τα παιδιά συνδέουν το λογοτεχνικό κείμενο με το σχολικό βιβλίο και τη σχολική καθημερινότητα και επομένως βλέπουν το διάβασμα σαν αγγαρεία.
Η φιλαναγνωσία είναι ένα ακόμα μάθημα ή είναι μια διαδικασία που θα πρέπει να τη βιώσουμε;
Ο φόβος σχολειοποίησης της φιλαναγνωσίας είναι δεδομένος, αλλά από την άλλη πώς θα μπορούσε να σταθεί χωρίς τη στήριξη και την υποστήριξη της εκπαιδευτικής διαδικασίας;
Με ποιον τρόπο θα μπορούσαμε εμείς οι εκπαιδευτικοί να κάνουμε τα παιδιά να αγαπήσουν το διάβασμα;
Σίγουρα δεν υπάρχει κάποιο μαγικό ραβδί για να το καταφέρουμε αλλά υπάρχουν κάποια μικρά μυστικά για να παρακινήσουμε τα παιδιά να δουν το βιβλίο σαν μια ελκυστική περιπέτεια. Να μετατρέψουμε τη φιλαναγνωσία σε ένα χαρούμενο παιχνίδι. Για τον λόγο αυτό οι δραστηριότητες της φιλαναγνωσίας θα ήταν καλό να ακολουθήσουν τη σειρά: ΠΑΙΧΝΙΔΙ-ΑΝΑΓΝΩΣΗ-ΠΑΙΧΝΙΔΙ. Διατηρώντας στην τάξη μας μια ατμόσφαιρα παιχνιδιού , παρακινούμε τους μαθητές μας να συμμετέχουν στο παιχνίδι παίζοντας κάποιους ρόλους και αναπαριστώντας γεγονότα, με απώτερο στόχο να εκδηλώσουν σκέψεις και συναισθήματα.
Όλες αυτές οι αναγνωστικές εμψυχώσεις, όπως ονομάζονται, έχουν σαν βασικό σκοπό να ζωντανέψουν το βιβλίο. H oυσία της αναγνωστικής εμψύχωσης είναι να προκαλέσει τη συμμετοχή των παιδιών προτείνοντας ως κίνητρο παιγνίδια ή υπεύθυνους ρόλους, κάτι που εναρμονίζεται με τις προσδοκίες των παιδιών.
Οφείλουμε λοιπόν εμείς οι εκπαιδευτικοί να ανακαλύψουμε στρατηγικές και να δώσουμε κίνητρα κυρίως στα παιδιά που έχουν αρνητικές αναγνωστικές εμπειρίες.
Δράσεις με παιγνιώδη χαρακτήρα θα ήταν το ιδανικό ειδικά για τους μαθητές των μικρών τάξεων του δημοτικού. Βάζοντας τη φαντασία και τη δημιουργικότητα μες στο παιχνίδι και χρησιμοποιώντας τη μαγεία του θεάτρου, της μουσικής και των εικαστικών θα έχουμε σαν αποτέλεσμα μια πολλαπλή αισθητική καλλιέργεια του παιδιού με έναν τρόπο διασκεδαστικό και γόνιμο.
Αυτά που θα επιδιώξουμε για τους μαθητές μας στις φιλαναγνωστικές δράσεις θα είναι:
-να αισθανθούν τη συγκίνηση
-να απολαύσουν το κείμενο
-να ταξιδέψουν σε μιαν άλλη πραγματικότητα
Δεν υπάρχει πιθανότητα να βαρεθούν, αλλά θα διασκεδάσουν, θα δραστηριοποιηθούν , θα συμμετέχουν ενεργά κι εμείς θα κερδίσουμε τους μελλοντικούς αναγνώστες.
Πολλά είναι τα οφέλη από την καλλιέργεια της φιλαναγνωσίας, αλλά κυρίως ότι δραστηριοποιεί τα παιδιά προς τα βιβλία και αυτό ενθαρρύνει την ένταξη τους στην κοινωνία και τη συμμετοχή τους στη ζωή και παράλληλα συμβάλλει στην καλλιέργεια της συναισθηματικής νοημοσύνης, που είναι γερή βάση για να κτίσει κανείς μια ζωή αξιοβίωτη.
Ελισάβετ Τάρη
Σχολ. Σύμβουλος
Στο βιβλίο του «σαν ένα μυθιστόρημα», ο Ντάνιελ Πενάκ ξεκινάει με αυτό: το ρήμα διάβάζω δεν παίρνει προστακτική. Την αποστροφή του αυτή τη συμμερίζεται με μερικά άλλα: το ρήμα αγαπώ , το ρήμα ονειρεύομαι..Μπορείτε, φυσικά, να δοκιμάσετε:
Διάβασε! Ονειρέψου! Αγαπησέ με!
Αν ψάχνουμε τον καλύτερο τρόπο για να μισήσουν τα παιδιά το διάβασμα, δεν έχουμε παρά να τα υποχρεώσουμε να διαβάσουν λογοτεχνικά βιβλία και μετά να κάνουν διάφορες δραστηριότητες που μοιάζουν με σχολικές ασκήσεις. Στην περίπτωση αυτή τα παιδιά συνδέουν το λογοτεχνικό κείμενο με το σχολικό βιβλίο και τη σχολική καθημερινότητα και επομένως βλέπουν το διάβασμα σαν αγγαρεία.
Η φιλαναγνωσία είναι ένα ακόμα μάθημα ή είναι μια διαδικασία που θα πρέπει να τη βιώσουμε;
Ο φόβος σχολειοποίησης της φιλαναγνωσίας είναι δεδομένος, αλλά από την άλλη πώς θα μπορούσε να σταθεί χωρίς τη στήριξη και την υποστήριξη της εκπαιδευτικής διαδικασίας;
Με ποιον τρόπο θα μπορούσαμε εμείς οι εκπαιδευτικοί να κάνουμε τα παιδιά να αγαπήσουν το διάβασμα;
Σίγουρα δεν υπάρχει κάποιο μαγικό ραβδί για να το καταφέρουμε αλλά υπάρχουν κάποια μικρά μυστικά για να παρακινήσουμε τα παιδιά να δουν το βιβλίο σαν μια ελκυστική περιπέτεια. Να μετατρέψουμε τη φιλαναγνωσία σε ένα χαρούμενο παιχνίδι. Για τον λόγο αυτό οι δραστηριότητες της φιλαναγνωσίας θα ήταν καλό να ακολουθήσουν τη σειρά: ΠΑΙΧΝΙΔΙ-ΑΝΑΓΝΩΣΗ-ΠΑΙΧΝΙΔΙ. Διατηρώντας στην τάξη μας μια ατμόσφαιρα παιχνιδιού , παρακινούμε τους μαθητές μας να συμμετέχουν στο παιχνίδι παίζοντας κάποιους ρόλους και αναπαριστώντας γεγονότα, με απώτερο στόχο να εκδηλώσουν σκέψεις και συναισθήματα.
Όλες αυτές οι αναγνωστικές εμψυχώσεις, όπως ονομάζονται, έχουν σαν βασικό σκοπό να ζωντανέψουν το βιβλίο. H oυσία της αναγνωστικής εμψύχωσης είναι να προκαλέσει τη συμμετοχή των παιδιών προτείνοντας ως κίνητρο παιγνίδια ή υπεύθυνους ρόλους, κάτι που εναρμονίζεται με τις προσδοκίες των παιδιών.
Οφείλουμε λοιπόν εμείς οι εκπαιδευτικοί να ανακαλύψουμε στρατηγικές και να δώσουμε κίνητρα κυρίως στα παιδιά που έχουν αρνητικές αναγνωστικές εμπειρίες.
Δράσεις με παιγνιώδη χαρακτήρα θα ήταν το ιδανικό ειδικά για τους μαθητές των μικρών τάξεων του δημοτικού. Βάζοντας τη φαντασία και τη δημιουργικότητα μες στο παιχνίδι και χρησιμοποιώντας τη μαγεία του θεάτρου, της μουσικής και των εικαστικών θα έχουμε σαν αποτέλεσμα μια πολλαπλή αισθητική καλλιέργεια του παιδιού με έναν τρόπο διασκεδαστικό και γόνιμο.
Αυτά που θα επιδιώξουμε για τους μαθητές μας στις φιλαναγνωστικές δράσεις θα είναι:
-να αισθανθούν τη συγκίνηση
-να απολαύσουν το κείμενο
-να ταξιδέψουν σε μιαν άλλη πραγματικότητα
Δεν υπάρχει πιθανότητα να βαρεθούν, αλλά θα διασκεδάσουν, θα δραστηριοποιηθούν , θα συμμετέχουν ενεργά κι εμείς θα κερδίσουμε τους μελλοντικούς αναγνώστες.
Πολλά είναι τα οφέλη από την καλλιέργεια της φιλαναγνωσίας, αλλά κυρίως ότι δραστηριοποιεί τα παιδιά προς τα βιβλία και αυτό ενθαρρύνει την ένταξη τους στην κοινωνία και τη συμμετοχή τους στη ζωή και παράλληλα συμβάλλει στην καλλιέργεια της συναισθηματικής νοημοσύνης, που είναι γερή βάση για να κτίσει κανείς μια ζωή αξιοβίωτη.
Ελισάβετ Τάρη
Σχολ. Σύμβουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου