Η ΣΟΦΗ ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΑ
Μια φορά κι έναν καιρό σ’ ένα μαγικό δάσος υπήρχε μια σοφή κουκουβάγια. Εκεί γύρω υπήρχαν μικρές κουκουβάγιες που χρειάζονταν λίγη μόρφωση. Η σοφή κουκουβάγια ήταν πρόθυμη να τις βοηθήσει να μορφωθούν κι έτσι άνοιξε ένα σχολείο με όλα τα καλά του θεού: γήπεδα, πισίνες, μορφωτικές αίθουσες κ.α. Τα μαθήματα ξεκίνησαν σύντομα και λειτουργούσαν κάθε μέρα.
Έτσι οι μικρές κουκουβάγιες μορφώθηκαν κι έγιναν γνωστές σ’ όλη την πόλη. Μετά σπούδασαν κι έγιναν αστέρια στην ιατρική, την φιλολογία και τις άλλες επιστήμες.
Η κουκουβάγια είχε πλέον γεράσει και θαύμαζε τους μαθητές της!
Βερονίκη Γεωργίου
Δ΄ τάξη – Δημ. Άρνισσας
2014-2015
Η χαμένη Αθηναΐδα
Η χαμένη Αθηναΐδα εξαφανίστηκε το 300 μ.Χ. . Ήταν χτισμένη πάνω σε έναν βράχο της θάλασσας κοντά στο νησί Αρτεμιάδα στον Ινδικό Ωκεανό .
Η ζωή στο νησί κυλούσε υπέροχα . Όλοι οι άνθρωποι ζούσαν ήρεμοι , γαλήνιοι και ενωμένοι παρόλο που ήταν μόνο 21 . Οι άντρες των οικογενειών ήταν είτε ψαράδες , είτε μαγαζάτορες .
Σε εκείνο το νησί κυβερνούσαν μόνο γυναίκες . Οι άντρες ήταν δούλοι τους . Οι γυναίκες χρόνο με το χρόνο αποφάσισαν να φτιάξουν ένα χώρο όπου τα παιδιά θα μπορούν να πηγαίνουν εκεί να μορφώνονται . Επίσης έφτιαξαν μπακάλικα , μια εκκλησία και ένα νοσοκομείο .
Μια μέρα οι άντρες επαναστάτησαν γιατί ήθελαν να αλλάξουν οι κανόνες . Πήγαν τότε στη νομοθέτρια και της είπαν ότι θέλουν να προσθέσουν και άλλους κανόνες . Η νομοθέτρια πήρε τηλέφωνο την Πρωθυπουργό και της τα είπε όλα χαρτί και καλαμάρι .
Αμέσως η γραμματέας της Πρωθυπουργού έκλεισε τις πόρτες και τα παράθυρα και φώναξε από το χωνί : Ελάτε γυναίκες και κορίτσια στο βασίλειο . Γρήγορα , τρέξτε . Μόλις μαζεύτηκαν τα γυναικόπαιδα σφράγισαν τις πόρτες με ξύλα .
Οι άντρες φώναζαν και φώναζαν αλλά οι γυναίκες δεν πτοούνταν . Πέρασαν μέρες τα τρόφιμα τελείωσαν , παιδιά και γυναίκες πέθαναν από πείνα .
Και τότε άρχισε να βρέχει , να βροντάει . Μέσα από τους κεραυνούς εμφανίστηκε ο ΧΡΙΣΤΟΣ !! Και τότε τους είπε : Ανοίξτε τις πόρτες και τα παράθυρα και πηγαίνετε όλοι συμφιλιωμένοι στο βουνό του Αγίου Γεωργίου . Μεγάλη η χάρη του .
Τότε ο ΧΡΙΣΤΟΣ νευριασμένος τους έκανε κήρυγμα και τους είπε : Θα σας καταστρέψω γιατί αγανάκτησα πια . Εδώ και εκατό χρόνια έρχομαι συνέχεια για να σας χωρίσω .
Και τότε με μια κίνηση βύθισε το νησί . Από τότε κανείς δεν ξέρει τι απέγινε αυτό το νησί . Μόνο ένας κύριος γλύτωσε που τον πήρε μαζί του ο ΧΡΙΣΤΟΣ γιατί ήταν καλός άνθρωπος !!!
Έτσι λοιπόν σώθηκε η ιστορία και από στόμα σε στόμα έφτασε και στο δικό μου !!
Καραβίτη Άννα -Ε’ τάξη
Δημοτικό Σχ. Άρνισσας
2014-15
Νυχτολούλουδο
Το μικρό μου νυχτολούλουδο μέσα στη νύχτα κοιτάζει τον ουρανό
βλέπει τα αστέρια και μοσχοβολά και χαίρεται τα μικρά παιδιά.
Ήσυχο το καημένο μέσα στη νύχτα τριγυρνά και την μέρα μετά αλλά
λουλούδια ούτε παίζει, ούτε γελά.
Την ημέρα κοιμάται τον ήλιο δεν το χαιρετά μόνο το φεγγάρι ξέρει
Και τον ήλιο τον έχει ακουστά.
Άννα Γκέσιου - Γ’ τάξη.
Δακτυλογράφηση: Άννα Ράδη - Στ’ τάξη
Δημοτικό Άρνισσας 2014-2015
«Ξεπερνώντας τους φόβους»
Τι είναι φόβος; Θα σας εξηγήσω για τον δικό μου φόβο. Το παραδέχομαι φοβόμουνα πολλά πράγματα αλλά τώρα με έναν τόσο γενναίο, τρόπο μπόρεσα και τον νίκησα. Το να φοβάσαι να πεις κάτι σε κάποιον, το να φοβάσαι να πας σχολειό επειδή κάποια παιδιά σε κοροϊδεύουν για τεστ η για την εμφάνιση σου! Όλα αυτά λίγο πολύ μου έχουν συμβεί. Να όμως πως τον αντιμετώπισα, με το θάρρος!
Εγώ και η οικογένεια μου αποφασίσαμε να ταξιδέψουμε με αεροπλάνο, γιατί θα πηγαίναμε στη Γερμανία στη θεία μου. Ένας φόβος για εμένα ήτανε το αεροπλάνο. Όταν ήρθε πια η μέρα, ξεκινήσαμε για το αεροπλάνο. Μόλις φτάσαμε καθίσαμε σε κάτι καρεκλάκια και περιμέναμε για το αεροπλάνο. Δώσαμε τα διαβατήρια και μπήκαμε μέσα στο αεροπλάνο που είχε έρθει.
Καθώς πετούσαμε εγώ επειδή έτρεμα από τον φόβο μου, έκλεισα τα μάτια μου. Ξαφνικά ένιωσα ένα σκούντημα ακριβώς από πίσω μου! Ήταν μια γριούλα αρκετά ηλικιωμένη. Γύρισα και μου είπε κάτι πολύ σοφό. «Να έχεις θάρρος» εγώ της χαμογέλασα και ξαναέκλεισα τα μάτια μου. Είχαμε φτάσει σε πολύ λίγη ώρα.
Όταν το αεροπλάνο προσγειώθηκε και κατεβήκαμε, η θεία μου με περίμενε εμένα και την οικογένεια μου. Όλες τις επόμενες μέρες τις περνούσαμε πολύ ευχάριστα. Θα έμενα για 15 ημέρες, οι οποίες πέρασαν γρήγορα. Κάθε μέρα, κάθε ώρα σκεφτόμουνα τα λογία της γιαγιάς.
Μετά από λίγες μέρες έμαθα ότι η γιαγιά πέθανε. Στεναχωρήθηκα τόσο πολύ αλλά κατάλαβα ότι αυτά τα λόγια ήτανε σήμα! Γι αυτό να έχεις θάρρος, να έχεις θάρρος να έχεις θάρρος !!!
Κωνσταντίνα Παπαζήση -Δ τάξη
Δημοτικό Άρνισσας
2014-2015
Ο μάγος Τουρτοφάγος.
Κάποτε ζούσε ένας ιππότης που τον έλεγαν Τιπο-Ταποκαι ήταν ο πιο μικρός ιππότης που είχε δει. Είχε ένα μικρό σπαθάκι και ένα άλογο.
Μια μέρα εκεί που κάλπαζε έξω από ένα τεράστιοκάστρο άκουσε κάποιον να κλαίει. Πλησίασε και είδεέναν βασιλιά. Τον ρώτησε γιατί έκλαιγε και εκείνος τουείπε ότι στη χώρα του είχε έρθει ένας μάγος, ο μάγοςΤουρτοφάγος. Ένας μάγος που ήθελε να μετατρέπει τα πάντα σε τούρτες. Ο Τιπο-Ταπο υποσχέθηκε στον βασιλέα ότι θα πείσει τον μάγο να μην μετατρέπει τα πάντα σε τούρτες.
Την άλλη νύχτα ο ιππότης ξεκίνησε για το παλάτι του μάγου τουρτοφάγου. Στη μέση της διαδρομής όμως συνάντησε ένα μυρμήγκι που είχε πέσει κάποτε στα χέρια του μάγου. Το μυρμήγκι είπε στον ιππότη ότι ήταναδύνατο να μπει μες το παλάτι. Υπήρχαν τεράστια τείχη,ασφαλισμένη πόρτα και γύρω γύρω υπήρχε μια τάφροςμε κροκόδειλους, αλλά του δώσε και μια συμβουλή:<<πρέπει να κρεμαστείς στις κληματίδες και ίσως τα καταφέρεις>>.
Ο ιππότης υπάκουσε. Μόλις έφτασε στο παλάτικρεμάστηκε και μπήκε μέσα από το ανοιχτό παράθυρο.Το επόμενο πρωινό ο μάγος τουρτοφάγος ζήτησε όπως συνήθιζε από την υπηρέτρια μια τούρτα. Τότε ο ΤιποΤαπο βγήκε απ την κρυψώνα του κι έτρεξε στην κουζίνα. Έκοψε την τούρτα και χώθηκε μέσα. Όταν η υπηρέτρια έφερε την τούρτα ο μάγος άκουσε την τούρτα να μιλάει : <<Εϊ, νομίζεις ότι μπορείς να με φας;>> είπεο ιππότης μέσα από την τουρτα. <<Εϊ ποιος μίλησε;>> ρώτησε ο μάγος. <<Εγώ η τούρτα>> του απάντησε…Τρομοκρατημένος ο μάγος πήγε να ξαπλώσει.
Το βράδυ ξανά φώναξε την υπηρέτρια και της είπε να του φέρει μια ακόμη φρέσκια τούρτα από το ψυγείο.Όμως στην συνέχεια ο Τιπο-Ταπο ξανά μπήκε μέσα στην τούρτα. Μόλις ο μάγος ξανά άκουσε την τούρτα να μιλάει έκλεισε το φως και προσπάθησε να κοιμηθεί.Όμως δεν μπορούσε να κλείσει μάτι. Στριφογύριζε όλη νύχτα σαν σβούρα.
Την επόμενη μέρα πήγε στο ψυγείο να διαλέξει μια φρέσκια τούρτα. Τότε ο ιππότης που είχε για άλλη μια φορά κρυφτεί στην τούρτα εκνευρίστηκε και τρύπησετην γλώσσα του μάγου. <<Αοοοοοουτς>> αναφώνησε ο μάγος. Και τότε υποσχέθηκε να μην ξανά βάλει τούρταστο στόμα του και να κάνει το βασίλειο όπως ήταν πριν.
Έτσι σώθηκε το βασίλειο και ο βασιλιάς ευχαρίστησε και αντάμειψε τον γενναίο ιππότη με όλα τα καλά και ζήσαν αυτοί καλά και μεις καλύτερα.
Σαμαράς Γιώργος – Γ΄τάξη Δακτυλογράφηση: Ράδη Άννα – ΣΤ΄
Δημοτικό Σχολείο ΄Αρνισσας
2014-2015
Ο μύθος της Ατλαντίδας
Για αυτό το νησί μίλησε ο Σόλωνας ο όποιος πήγε στην Αίγυπτο και πήρε πληροφορίες. Τις ανέφερε στον φίλο του τον Κριτία και ο Κριτίας τις είπε στον εγγονό του τον Κριτία και ο μικρός ο Κριτίας όταν μεγάλωσε και έγινε μαθητής του Σωκράτη του τις μετέφερε και ο Πλάτωνας που άκουγε κατέγραφε αυτές τις σημαντικές πληροφορίες που άκουγε από τον Κριτία. Έτσι γνωρίζουμε αυτές τις πληροφορίες που φυσικά δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένας μύθος, διότι μπορεί κάποιοι όταν πήραν αυτές τις πληροφορίες μπόρει να τις «φούσκωσαν».
Μερικοί λένε πως η Ατλαντίδα βρίσκεται κοντά στο σημερινό Γιβραλτάρ. Ο Πλάτωνας γράφει πως το νησί αυτό ήταν υπερβολικά εύφορο. Η Ατλαντίδα είχε το μέγεθος της Μ.Ασίας και της Λιβύης μαζί. Επίσης η Ατλαντίδα είχε κυκλικό σχήμα.
Το όνομα Ατλαντίδα βγήκε από τον πρώτο της βασιιά τον Άτλα.
Οι κάτοικοι του νησιού μια μέρα αποφάσισαν να υποτάξουν άλλους λαούς και έτσι επιτέθηκαν στην Αθήνα και στην Αίγυπτο. Οι Αθηναίοι αντιστάθηκαν και για τις δυο χώρες νικώντας τους Άτλαντες. Αλλά την επόμενη μέρα υπήρξαν απρόσμενες καταστροφές στην Ελλάδα.
Ακόμα δεν γνωρίζουμε την αιτία που βυθίστηκε η Ατλαντίδα οι περισσότεροι λένε από ένα δυνατό σεισμό αλλά μερικοί που πιστεύουν ότι άλλη είναι η τοποθεσία της Ατλαντίδας λένε ότι καταστράφηκε λόγω της έκρηξης του ηφαιστείου της Θήρας (Σαντορίνης)
Ανδρονικίδης θεόδωρος
E΄τάξη – Δ.Σχ. Άρνισσας
2014-2015
Γιατί να είμαστε όλοι ίδιοι;
Μια πρωτότυπη ιστορία
Μια φορά κι έναν καιρό μέσα σ` έναν μεγάλο κήπο με κατακόκκινα τριαντάφυλλα, υπήρχε και ένα τριαντάφυλλο που ήταν διαφορετικό από όλα τα άλλα. Αυτό που το έκανε διαφορετικό ήταν ότι δεν είχε καθόλου αγκάθια.
Έτσι τα υπόλοιπα τριαντάφυλλα το κοροϊδευαν " Χα χα οι κάμπιες θα σου φάνε όλα τα φύλλα αφού δεν έχεις αγκάθια να προστατευτείς." Ακόμη και τα μπουμπούκια που δεν είχαν γίνει μεγάλα τριαντάφυλλα του φώναζαν: "Πόσο αδύναμο μοιάζεις, τα αγκάθια είναι κάτι σαν την πανοπλία μας και εσύ μοιάζεις τόσο ανυπεράσπιστο ...;"
Το τριαντάφυλλο έμοιαζε τόσο μόνο και θλιμμένο που δεν ήταν σαν όλους τους άλλους. Η αλήθεια είναι όμως πως ο κάθε κίνδυνος που μπορούσε να εμφανιστεί για το τριαντάφυλλο εξαφανιζόταν με μιας ...; Για παράδειγμα η καλύτερη του φίλη ήταν μια κάμπια, που φυσικά δεν του έτρωγε τα φύλλα, γιατί την άφηνε να ανεβαίνει μέχρι την κορυφή του και να μπορεί και αυτή να βλέπει τον κήπο από ψηλά.
Το τριαντάφυλλο είχε κάνει πολλούς φίλους. Οι δροσοσταλίδες έκαναν τσουλήθρα χωρίς να φοβούνται μήπως πέσουν πάνω σε κανένα αγκάθι. Όλοι το λάτρευαν το τριαντάφυλλο στον κήπο, εκτός από τα άλλα τριαντάφυλλα που μάλλον το ζήλευαν.
Ένα βράδυ λοιπόν, πριν κοιμηθεί το τριαντάφυλλο επειδή δεν άντεχε την περιφρόνηση των άλλων λουλουδιών ευχήθηκε να ξυπνήσει με αγκάθια. Το ευχήθηκε με τόση δύναμη, που την επόμενη μέρα ξύπνησε με αγκάθια σε όλο του το κορμό. Χάρηκε τόσο πολύ με αυτό. Δυστυχώς όμως η χαρά του δεν κράτησε για πολύ. "Καλημέρα όμορφο μου τριαντάφυλλο" λέει η κάμπια. "Άφησε με να ανέβω πάνω σου!" "Ανέβα, μόνο που έβγαλα αγκάθια ...;" "Έβγαλες αγκάθια? Μα γιατί? Κρίμα. Τώρα δεν θα μπορώ να βλέπω τον κήπο από ψηλά"
Έτσι σιγά σιγά έχασε όλους τους παλιούς του φίλους. Τα άλλα τριαντάφυλλα δεν το κοροίδευαν πια. Όχι γιατί τώρα ήταν πιο όμορφο με τα αγκάθια, αλλά γιατί τώρα έμοιαζε με όλα τα άλλα τριαντάφυλλα του κήπου και έτσι δεν μπορούσαν να καταλάβουν ποιο ήταν το τριαντάφυλλο που κορόιδευαν πριν.
Μια μέρα ένα τριαντάφυλλο είπε σε ένα άλλο: "Τελικά το τριαντάφυλλο που δεν είχε αγκάθια το έβαλε στα πόδια, δεν άντεξε άλλο εδώ, έφυγε..". Μα το τριαντάφυλλο ήταν εκεί.. δεν είχε φύγει ποτέ.. Είχε μετανιώσει που ευχήθηκε να αλλάξει. Δεν είχε καταλάβει ότι του είχε δοθεί ένα δώρο ...; Νόμισε ότι το σημαντικό ήταν να μην ξεχωρίζει ...
Ο χειμώνας ήρθε και τα ροδοπέταλα του τριαντάφυλλου χάθηκαν όλα. Ας ευχηθούμε την άνοιξη που θα ξυπνήσει ξανά και θα ανθίσει να μην έχει αγκάθια. Μα κι αν έχει ...; Να βρει αυτό που το κάνει διαφορετικό, για να μπορούν να το ξεχωρίζουν τα άλλα τριαντάφυλλα του κήπου ...;!
Δίδαγμα: Να αγαπάμε τον εαυτό μας και να τον δεχόμαστε όπως και να είναι, και να τον προσέχουμε! Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και ξεχωριστός!
Βερονίκη Γεωργίου
Δ΄τάξη – Δημοτικό Άρνισσας
ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΟ ΣΠΙΤΙ
Μια φορά κι έναν καιρό σε μια όμορφη γειτονιά της Αθήνας υπήρχε ένα σπιτάκι, που ήταν πολύ περιποιημένο.
Εκεί ζούσε ένας παππούς με τη γυναίκα του. Μια μέρα έβλεπαν την αγαπημένη τους εκπομπή και η γυναίκα του είχε φτιάξει popcorn. Σε κάποια στιγμή η γυναίκα του έφαγε ένα popcorn και της κάθισε στο λαιμό. Ο άντρας της δεν το κατάλαβε ότι η γυναίκα του πνιγόταν και έτσι έμεινε χήρος.
Μετά από τρία χρονιά ο άντρας της πήγε να καθαρίσει το μνήμα της γυναικάς του. Καθώς καθάριζε άκουσε μια φωνή που έβγαινε από το τάφο της γυναίκας του:<<Axαγάπη μου γιατί με άφησες να πεθάνω>>; Αυτός από τότε είχε τύψεις.
‘Ένα βράδυ έβλεπε την αγαπημένη του εκπομπή και σκεπτόταν τη γυναικά του, ώσπου αποκοιμήθηκε στην πολυθρόνα. Αργά το βράδυ, μπήκαν κλέφτες στο σπίτι του και τον σκότωσαν.
Μετά από μερικές μέρες η μυρωδιά του πεθαμένου παππού εξαπλώθηκε σε όλη τη γειτονιά.
Πέρασε πολύς καιρός και το σώμα του πεθαμένου παππού έλιωσε μέσα στο σπίτι. Ύστερα από λίγους μήνεςήρθε και ο Ιούνιος. Μια μέρα ένα ζευγάρι φτωχών ανθρώπων πήγε να μείνει στο σπίτι που είχε γίνει ο φόνος χωρίς να το ξέρουν.
Μετά από μερικές εβδομάδες κατάλαβαν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά και έφυγαν.
Άρχισαν και οι ζεστές. Κάποια παιδιά της γειτονιάς πήγαν στο σπίτι που είχε γίνει ο φόνος.
Ξαφνικά άνοιξε η πόρτα και ακούστηκε μια νευριασμένη φωνή να λέει:
<<Γιατί παίζετε στο κήπο μου; >> Τα παιδιά άρχισαν να τρέχουν όσο πιο γρήγορα μπορούσαν μάταια όμως. Το σπίτι άπλωσε τη γλώσσα (ένα χαλί), τους πηρέ μέσα
στο σπίτι και τους σκότωσε. Και έτσι ονομάστηκε:
<<ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΟ ΣΠΙΤΙ>>.
Μετά ,από ένα χρόνο έγινε η ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ και αναστηθήκαν τα παιδιά και ο παππούς. Όσο παράλογο και να ήταν αναστηθήκαν γιατί ήταν καλοί άνθρωποι!
ΚΑΙ
ΈΖΗΣΑΝ ΑΥΤΟΙ ΚΑΛΑ
ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ!
☻ ☺
ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΛΙΟΛΙΟΥ
ΜΑΡΙΑ ΚΑΡΑΒΙΤΗ ☺ ☻
Δ΄τάξη – Δημοτικό Άρνισσας
2014-2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου